Ossietzky Song (Dat Leed för den Häftling #562)

En halv Dusend un fief Dutzend
Un denn noch twee mal Een.
Kind, mien Kind, tell dat tosamen,
Denn hest de Tahl, de ik meen.

Is en Tahl blots, is en Tahl blots.
Schriev se up. Kind, hest sehn?
Disse Tahl, dat weer de Nummer,
Weer de Nummer, de ik meen.

Weer en Nummer, blots en Nummer.
Van ganz veel weer 't man een.
So veel Nummers up de Jacken
Van de Minsken de ik meen.

Weren Minsken, insperrt Minsken.
Hitler harr 't Regiment;
Man se glöven, wat se glöven
– foltert, slaan, vergast, verbrennt.

Mennig Christ un Kommunisten,
Sozialdemokraat
Jöden, Zentrum, Pazifisten:
„Schutzhaft“, KZ, Moorsoldaat.

In 't KZ van Esterwegen
– Kind, nüms kann 't nu verstahn! –
Hebbt se Carl von Ossietzky
Elennig tosamenslaan.

Neg'n-teihn-hun-nert- acht-un-daar-tig.
Veerden Mai in Berlin:
Ünner Upsicht van d'GeStaPo
Schreven se sien Dodenschien.

Fief-hun-nert-un-twee-un-seß-tig
Weer sien Nummer mal ween.
Den Nobelpries för den Freden
Kreeg de Häftling, de ik meen.

Gegen Unrecht harr he streden.
Mien Kind, vergeet dat nich:
Waak ween, handeln för den Freden,
Denn dat Woord alleen helpt nich.

Text: Oswald Andrae, Musik: Oswald Andrae, Iko Andrae, Andreas Bahlmann, Eckhard Harjes